Luretta

Je kunt ergens geboren worden en je hele leven daar doorbrengen. Maar je kunt op zoek gaan naar de juiste plek om een ​​idee te cultiveren. Dit kan met respect voor traditie en het milieu, zonder een droom op te geven die verder gaat dan het gebruikelijke. Maar als je wilt vliegen, heb je vleugels nodig, geen wortels. Dit is het verhaal van een wilde veehouder.  Hij die, na een reis langs de routes van Franse wijngebieden om flessen en smaken te verzamelen, in 1988 besloot te stoppen in het gebied van de Val Luretta. Een kleine vallei aan de voet van de Apennijnen heuvels in de buurt van Piacenza. In het noordwesten van Italië.  Een oude verlaten wijngaard in een gebied tussen Piemonte en Toscane. Dit leek de juiste plek om te beginnen.

Ambitie

Waarom niet? Het idee was even duidelijk als ambitieus. Wijn op internationaal niveau produceren. Wijnen die niets te vrezen zou hebben van de concurrentie van de geweldige wijnen die hij tijdens zijn leven had geproefd. Een product dat zich met de besten kan meten. Ook makkelijk drinkbaar en aangenaam lekker. Een land  geïdentificeerd met een niet-ambitieuze wijnproductie zou wel eens de juiste plek kunnen zijn.

De omgeving was dan ook veelbelovend. Het  vertoonde een verscheidenheid aan microklimaten en oude lokale wijnstokken. Felice Salamini had de moed om de vele risico’s en de nodige investeringen het hoofd te bieden. Hij liet de winstgerichte wijncultuur die in de jaren tachtig overheerste los. Drie jaar na de eerste oogst kochten Salamini en zijn familie meer land rond de provincie Piacenza en legden ze ongeveer vijftig hectare wijngaarden aan.

En Nu ?

Lucio, de zoon van Felice, leidt vandaag aan zijn zijde het bedrijf. Met dezelfde nieuwsgierigheid en interesse in experimenteren als hij had. In een gebied men waar traditioneel champagne-achtige wijnen produceerde volgens de Charmat-methode, heeft Luretta de methode Traditionelle weer geïntroduceerd.

Het karakter van zijn wijnen komt op een onverwachte manier tot uiting met het gebruik van namen die doen denken aan literaire beelden dankzij Carla Asti, de vrouw van Felice, en haar delicate fantasie. In 2002 verhuisde het bedrijf naar het oude Momeliano-kasteel, een zeer natuurlijke omgeving voor Luretta. Lucio Salamini zet het werk van zijn vader voort onder de gewelven van de grote en pittoreske kasteelkelders, die een constant microklimaat handhaven te midden van de smaak van durmast hout van de barriquevaten en de reflecties van de rijpende flessen.